دشمنان سعى می کنند مسئله‏ى هسته‏اى را در کشور ما از چشم مردم بیندازند، یک عده هم شروع کردند به اینها کمک کردن. عرض مى‏کنم همین آدم‏هاى کوته‏فکر و سطحى‏نگر، احیاناً هم بعضى‏شان دلداده‏ى به آن سوى مرزها، مى‏گویند: انرژى هسته‏اى را مى‏خواهیم چه کار کنیم؟! با این خرج زیاد، با این زحمت زیاد، با این همه دردسر. اما ملت تسلیم نشد. مردم ما بیدار بودند، فهمیدند که مسئله‏ى هسته‏اى، فقط مسئله‏ى امروزِ کشور ما نیست؛ مسئله‏ى فرداهاى کشور و آینده‏ى کشور است؛ مسئله‏ى سرنوشت کشور است. این حق مسلّم خیلى از کشورها و ملتهاست، اما مثل شما نمى‏آیند توى میدان تا این حق را مطالبه کنند. نتیجه چه مى‏شود؟ نتیجه این مى‏شود که آن کسانى که توانسته‏اند انرژى هسته‏اى را به دست بیاورند، در آینده‏ى نه‏چندان دورى خواهند توانست سرنوشتِ انرژى دنیا را در دست داشته باشند. حالا آنها نفت را ندارند، ولى اگر همین نفت - فعلاً انرژى کنونى ما نفت و گاز است - که در اختیار کشور ما و کشورهاى این منطقه‏ى خلیج فارس هست، در دست دیگران بود و بنا بود آنها به ما بدهند، من بارها گفته‏ام که نه بشکه‏اى، هر بطرى‏اش را گرانتر از قیمتى که ما امروز به آنها یک بشکه را مى‏فروشیم، به ما مى‏فروختند؛ با هزار تحمیل. آنها مى‏خواهند فردا که نفتى وجود نداشت در دنیا - نفت که تا ابد نمى‏ماند، تمام مى‏شود - اختیار انرژى در دست آنها باشد. ملتهایى که مى‏توانند خودشان تولیدِ انرژى کنند، نکنند؛ این را مى‏خواهند، دنبال اینند. ملت ما این را فهمید، ایستاد. خوشبختانه مسؤولان ما آگاهانه دنبال این قضیه رفتند و تصمیمشان هم جدى است، به جاهاى بسیار خوبى رسیده‏اند؛ ان‏شاءاللَّه به جاهاى بهترى هم خواهند رسید.